promieniowanie całkowite
Encyklopedia PWN
absorpcja
fiz. pochłanianie (całkowite lub częściowe) energii promieniowania elektromagnetycznego, fal sprężystych lub promieniowania korpuskularnego (elektronów, neutronów, cząstek α i innych) przez ośrodek, w którym rozchodzi się to promieniowanie.
[łac. absorptio ‘wchłanianie’],
instrumenty służące do obserwacji obiektów astr. w zakresie promieniowania rentgenowskiego i gamma, charakteryzujące się stosunkowo wysoką kątową zdolnością rozdzielczą.
Wszechświat, Kosmos,
układ wszystkich obiektów astronomicznych, materii rozproszonej i pól fizycznych wraz z czasoprzestrzenią, którą wypełniają.
galaktyki
grawitacyjnie związane układy gwiazd, gazu, pyłu i ciemnej materii.
[gr.],
przyrząd do pomiaru całkowitego promieniowania słonecznego (promieniowanie w atmosferze ziemskiej) w zakresie 0,3–3 µm, padającego na poziomą płaszczyznę;
gammakamera, kamera gamma, kamera scyntylacyjna,
urządzenie do wizualizacji struktury narządów wewn., umożliwiające także ocenę ich czynności fizjol. (lub patologii), wykorzystujące promieniowanie gamma radioizotopów (najczęściej technet 99mTc) wprowadzonych do organizmu pacjenta w postaci radiofarmaceutyku.
